ผมเขียนบทความนี้ขึ้นจากความรู้สึกที่ว่า “สมองคนไม่ใช่หางจิ้งจก ที่เมื่อถูกทำลายแล้วสามารถงอกขึ้นมาใหม่ได้” คำถามในใจจึงมีขึ้นทันทีว่า “ทำอย่างไรเราจึงจะรักษาสมบัติที่มีค่าชิ้นหนึ่งของเราให้อยู่กับเรานานที่สุดได้?”
ปัจจุบันเราพบว่าโรคที่เกิดจากการเสื่อมของสมองมีหลายสาเหตุและมีหลายโรคมาก ที่ติดหูที่สุดคงไม่พ้น “อัลไซเมอร์และพาร์กินสัน” ถ้าถามว่าทำไมถึงเป็นอัลไซเมอร์ล่ะ หรือ อ้าวเป็นพาร์กินสันเหรอ แล้วมันเกิดจากอะไรล่ะ ทั้งสองโรคนี้ มันคือโรคแห่งการเสื่อมสภาพของเซลล์ในสมองไงครับ แล้วการเสื่อมของสมองล่ะมันเกิดจากอะไร กล่าวโดยย่อ ๆ คือ ในสมองของเรามีเซลล์อยู่หลายชนิดและหลายตำแหน่งครับ การเสื่อมของเซลล์สมองชนิดไหนกับตำแหน่งไหนต่างหากที่บอกว่าเราเป็นโรคอะไร ถ้ามีการเสื่อมของเซลล์ประสาทในชั้นผิวของสมองเราจะเรียกว่า “โรคอัลไซเมอร์” แต่ถ้ามีการเสื่อมของสมองในชั้นก้านสมองในส่วนที่เรียกว่า "ซับสแตนเชียไนกรา" เราจะเรียกว่า “พาร์กินสัน” ครับ ลองคิดดูเล่นๆนะครับว่ามันจะเศร้าแค่ไหน ถ้าเราจำคนที่เรารักและรักเราไม่ได้ นั่นละครับ “อานุภาพของอัลไซเมอร์”